niks te klagen?

Category : blog

Ik heb een dak boven mijn hoofd, woon niet in een vreselijke buurt, kan mijzelf en mijn dochter te eten geven, heb leuk werk en goede collega’s, kan genieten van het mooie weer, van nieuwe plantjes in de tuin, van een mooie documentaire, van goede muziek en van een goed boek.

De laatste maanden was ik vooral bezig met mijn nieuwe huis, dan zou alles lichter worden… dat wordt ’t zeker, maar niet direct natuurlijk…

Want nu het rustiger wordt merk ik dat ik al weken pijn in mijn handen heb, al meerdere weken verkouden en niet helemaal fit ben, maar geen koorts… en soms enkele goede dagen heb. En mijn oude dorp en het uitzicht mis.

Zoals zo velen van ons vraag ik me ook af: waar zijn we over een half jaar? En hoe betaal ik dan de huur en mijn rekeningen?

Diep van binnen weet ik: het komt wel weer goed, zoals altijd.
En ik ben gezond en mijn dierbaren ook. Dus wat heb ik te klagen?

Ik zie het graag in perspectief… ik probeer soms te klagen… dat lucht me op… vooral klagen in mijn hoofd, omdat ik stiekem vind dat ik niet moet zeiken.

En als ik anderen zie klagen op internet denk ik meestal: zo die heeft het zwaarder dan mij…
maar ook weleens: nou zeg, kom op! Maar denk dan even later: oh ja, dat wordt vast ook over mij gedacht.

Dus laten we blijven klagen, want misschien lucht het op.
En ontstaat er zo weer ruimte om te genieten van wat ons nu blij maakt.