Op mijn pad van bewustwording heb ik veel dagen zonder heldere inzichten, maar zo nu en dan popt er eentje op.Net als velen onder ons -tenminste dat denk ik- houd ik graag vast aan dat wat me blij maakt, om er langer van te genieten, maar meestal is ook bij mij opeens dat blije weer weg, dikwijls onbewust vervlogen.
Al langer weet ik dat loslaten me veel kan brengen, door los te laten, of dat wat zich aandient er te laten zijn, zonder het te voeden, ebben nare gevoelens veelal weg, sneller dan toen ik er tegen vocht. Volgens mij worden ze sneller zacht.
Gisteren -tijdens het wandelen- dacht ik opeens: ook het fijne, goede, liefdevolle dien ik los te laten, anders krijgt de pijn, het verdriet, dat misschien nog ergens zit geen kans om te helen.
Voor mij voelde het als een eyeopener.
Met andere woorden: als ik zowel het verdrietige kan loslaten of er kan laten zijn en ook zo met het fijne en liefdevolle kan omgaan, krijgt alles ruimte. Dan vecht ik niet meer tegen het verdriet en ook niet meer om het liefdevolle vast te houden.
Mij gaf het een goed gevoel. Ook omdat ik sinds enige jaren weet dat er van binnen een basis is om bij terug te komen, ook al is dat geloof weleens een dag weg, het komt weer terug.
Het voordeel van ouder worden? 